Domowy Kościół

Założycielem DK jest sługa Boży ksiądz Franciszek Blachnicki (1921- 1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko nad Dunajcem, gdzie w 1973 roku odbyły się pierwsze oazy rodzin.

Znakiem DK są dwa greckie słowa: FOS (światło) i ZOE (życie), wpisane w kształt krzyża wyrastającego spomiędzy dwóch złączonych ob- rączek, umieszczonych wraz z krzyżem w stylizowanej  gurze domu. DK używa również znaku END – ikony Świętej Rodziny.DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.

– życia słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia,

– życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem,

– życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego,

– dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi,

– postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów.

– kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności „światło-życie”,

– doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (idea Nowego Człowieka),

– dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Ko- ścioła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty),

– budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijań- skich (idea Nowej Kultury),

– podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłasz- cza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka (KWC) i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci.

– codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania),

– regularne spotkanie ze słowem Bożym,

– codzienna modlitwa małżeńska,

– codzienna modlitwa rodzinna,

– comiesięczny dialog małżeński,

– reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną),

– uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych.

Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu.

Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa – dla Niego i z miłości do Niego – aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym.

*dzielenia się życiem (dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku);

*modlitwy

– dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, – tajemnica różańca;

*formacji

– dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego,

– omówienie nowego tematu.